Conjugaison:espagnol/altivar

Conjugaison en espagnol
altivar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

altivar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	altivar	[al.tiˈβaɾ]	haber	altivado	[aˌβeɾ al.tiˈβa.ðo]
Gérondif	altivando	[al.tiˈβan̪.do]	habiendo	altivado	[aˌβjen.do al.tiˈβa.ðo]
Participe passé	altivado	[al.tiˈβa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   altivo [alˈti.βo] (tú/vos)  ou (vos)   altivas  altivás [alˈti.βas] [al.tiˈβas] (él/ella/Ud.)   altiva [alˈti.βa] (nosostros-as)   altivamos [al.tiˈβa.mos] (vosostros-as/os)   altiváis [al.tiˈβai̯s] (ellos-as/Uds.)   altivan [alˈti.βan]	Passé composé (yo)   he altivado [e al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   has altivado [as al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha altivado [a al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   hemos altivado [ˈe.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis altivado [a.ˈβejs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han altivado [an al.tiˈβa.ðo]
Imparfait (yo)   altivaba [al.tiˈβa.βa] (tú/vos)   altivabas [al.tiˈβa.βas] (él/ella/Ud.)   altivaba [al.tiˈβa.βa] (nosostros-as)   altivábamos [al.tiˈβa.βa.mos] (vosostros-as/os)   altivabais [al.tiˈβa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   altivaban [al.tiˈβa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había altivado [a.ˈβi.a al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   habías altivado [a.ˈβi.as al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   había altivado [a.ˈβi.a al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   habíamos altivado [a.ˈβi.a.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais altivado [a.ˈβi.ajs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían altivado [a.ˈβi.an al.tiˈβa.ðo]
Passé simple (yo)   altivé [al.tiˈβe] (tú/vos)   altivaste [al.tiˈβas.te] (él/ella/Ud.)   altivó [al.tiˈβo] (nosostros-as)   altivamos [al.tiˈβa.mos] (vosostros-as/os)   altivasteis [al.tiˈβas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   altivaron [al.tiˈβa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube altivado [ˈu.βe al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   hubiste altivado [u.ˈβi.ste al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo altivado [ˈu.βo al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubimos altivado [u.ˈβi.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis altivado [u.ˈβi.stejs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron altivado [u.ˈβje.ɾon al.tiˈβa.ðo]
Futur simple (yo)   altivaré [al.ti.βaˈɾe] (tú/vos)   altivarás [al.ti.βaˈɾas] (él/ella/Ud.)   altivará [al.ti.βaˈɾa] (nosostros-as)   altivaremos [al.ti.βaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   altivaréis [al.ti.βaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   altivarán [al.ti.βaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré altivado [a.ˈβɾe al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   habrás altivado [a.ˈβɾas al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá altivado [a.ˈβɾa al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   habremos altivado [a.ˈβɾe.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis altivado [a.ˈβɾejs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán altivado [a.ˈβɾan al.tiˈβa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   altivaría [al.ti.βaˈɾi.a] (tú/vos)   altivarías [al.ti.βaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   altivaría [al.ti.βaˈɾi.a] (nosostros-as)   altivaríamos [al.ti.βaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   altivaríais [al.ti.βaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   altivarían [al.ti.βaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría altivado [a.ˈβɾi.a al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   habrías altivado [a.ˈβɾi.as al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría altivado [a.ˈβɾi.a al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   habríamos altivado [a.ˈβɾi.a.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais altivado [a.ˈβɾi.ajs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían altivado [a.ˈβɾi.an al.tiˈβa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   altive [al.ˈti.βe] (tú/vos)  ou (vos)   altives  altivés [al.ˈti.βes] [al.tiˈβes] (él/ella/Ud.)   altive [al.ˈti.βe] (nosostros-as)   altivemos [al.tiˈβe.mos] (vosostros-as/os)   altivéis [al.tiˈβei̯s] (ellos-as/Uds.)   altiven [al.ˈti.βen]	Passé composé (yo)   haya altivado [ˈa.ja al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas altivado  hayás altivado [ˈa.jas al.tiˈβa.ðo] [a.ˈjas al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya altivado [ˈa.ja al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   hayamos altivado [a.ˈja.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis altivado [a.ˈjajs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan altivado [ˈa.jan al.tiˈβa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   altivara [al.tiˈβa.ɾa] (tú/vos)   altivaras [al.tiˈβa.ɾas] (él/ella/Ud.)   altivara [al.tiˈβa.ɾa] (nosostros-as)   altiváramos [al.tiˈβa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   altivarais [al.tiˈβa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   altivaran [al.tiˈβa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera altivado [u.ˈβje.ɾa al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieras altivado [u.ˈβje.ɾas al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera altivado [u.ˈβje.ɾa al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos altivado [u.ˈβje.ɾa.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais altivado [u.ˈβje.ɾajs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran altivado [u.ˈβje.ɾan al.tiˈβa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   altivase [al.tiˈβa.se] (tú/vos)   altivases [al.tiˈβa.ses] (él/ella/Ud.)   altivase [al.tiˈβa.se] (nosostros-as)   altivásemos [al.tiˈβa.se.mos] (vosostros-as/os)   altivaseis [al.tiˈβa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   altivasen [al.tiˈβa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese altivado [u.ˈβje.se al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieses altivado [u.ˈβje.ses al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese altivado [u.ˈβje.se al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos altivado [u.ˈβje.se.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis altivado [u.ˈβje.sejs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen altivado [u.ˈβje.sen al.tiˈβa.ðo]
Futur (yo)   altivare [al.tiˈβa.ɾe] (tú/vos)   altivares [al.tiˈβa.ɾes] (él/ella/Ud.)   altivare [al.tiˈβa.ɾe] (nosostros-as)   altiváremos [al.tiˈβa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   altivareis [al.tiˈβa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   altivaren [al.tiˈβa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere altivado [u.ˈβje.ɾe al.tiˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieres altivado [u.ˈβje.ɾes al.tiˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere altivado [u.ˈβje.ɾe al.tiˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos altivado [u.ˈβje.ɾe.mos al.tiˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis altivado [u.ˈβje.ɾejs al.tiˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren altivado [u.ˈβje.ɾen al.tiˈβa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   altiva  altivá [alˈti.βa] [al.tiˈβa] (usted)   altive [alˈti.βe] (nosostros-as)   altivemos [al.tiˈβe.mos] (vosostros-as)   altivad [al.tiˈβað] (ustedes)   altiven [alˈti.βen]