Conjugaison:espagnol/desosar

Conjugaison en espagnol
desosar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

desosar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	desosar	[de.soˈsaɾ]	haber	desosado	[aˌβeɾ de.soˈsa.ðo]
Gérondif	desosando	[de.soˈsan̪.do]	habiendo	desosado	[aˌβjen.do de.soˈsa.ðo]
Participe passé	desosado	[de.soˈsa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   deshueso [deˈswe.so] (tú/vos)  ou (vos)   deshuesas  desosás [deˈswe.sas] [de.soˈsas] (él/ella/Ud.)   deshuesa [deˈswe.sa] (nosostros-as)   desosamos [de.soˈsa.mos] (vosostros-as/os)   desosáis [de.soˈsai̯s] (ellos-as/Uds.)   deshuesan [deˈswe.san]	Passé composé (yo)   he desosado [e de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   has desosado [as de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha desosado [a de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   hemos desosado [ˈe.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis desosado [a.ˈβejs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han desosado [an de.soˈsa.ðo]
Imparfait (yo)   desosaba [de.soˈsa.βa] (tú/vos)   desosabas [de.soˈsa.βas] (él/ella/Ud.)   desosaba [de.soˈsa.βa] (nosostros-as)   desosábamos [de.soˈsa.βa.mos] (vosostros-as/os)   desosabais [de.soˈsa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   desosaban [de.soˈsa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había desosado [a.ˈβi.a de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   habías desosado [a.ˈβi.as de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   había desosado [a.ˈβi.a de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   habíamos desosado [a.ˈβi.a.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais desosado [a.ˈβi.ajs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían desosado [a.ˈβi.an de.soˈsa.ðo]
Passé simple (yo)   desosé [de.soˈse] (tú/vos)   desosaste [de.soˈsas.te] (él/ella/Ud.)   desosó [de.soˈso] (nosostros-as)   desosamos [de.soˈsa.mos] (vosostros-as/os)   desosasteis [de.soˈsas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   desosaron [de.soˈsa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube desosado [ˈu.βe de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   hubiste desosado [u.ˈβi.ste de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo desosado [ˈu.βo de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubimos desosado [u.ˈβi.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis desosado [u.ˈβi.stejs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron desosado [u.ˈβje.ɾon de.soˈsa.ðo]
Futur simple (yo)   desosaré [de.so.saˈɾe] (tú/vos)   desosarás [de.so.saˈɾas] (él/ella/Ud.)   desosará [de.so.saˈɾa] (nosostros-as)   desosaremos [de.so.saˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   desosaréis [de.so.saˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   desosarán [de.so.saˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré desosado [a.ˈβɾe de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   habrás desosado [a.ˈβɾas de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá desosado [a.ˈβɾa de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   habremos desosado [a.ˈβɾe.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis desosado [a.ˈβɾejs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán desosado [a.ˈβɾan de.soˈsa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   desosaría [de.so.saˈɾi.a] (tú/vos)   desosarías [de.so.saˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   desosaría [de.so.saˈɾi.a] (nosostros-as)   desosaríamos [de.so.saˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   desosaríais [de.so.saˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   desosarían [de.so.saˈɾi.an]

Passé (yo)   habría desosado [a.ˈβɾi.a de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   habrías desosado [a.ˈβɾi.as de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría desosado [a.ˈβɾi.a de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   habríamos desosado [a.ˈβɾi.a.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais desosado [a.ˈβɾi.ajs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían desosado [a.ˈβɾi.an de.soˈsa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   deshuese [de.ˈswe.se] (tú/vos)  ou (vos)   deshueses  desosés [de.ˈswe.ses] [de.soˈses] (él/ella/Ud.)   deshuese [de.ˈswe.se] (nosostros-as)   desosemos [de.soˈse.mos] (vosostros-as/os)   desoséis [de.soˈsei̯s] (ellos-as/Uds.)   deshuesen [de.ˈswe.sen]	Passé composé (yo)   haya desosado [ˈa.ja de.soˈsa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas desosado  hayás desosado [ˈa.jas de.soˈsa.ðo] [a.ˈjas de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya desosado [ˈa.ja de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   hayamos desosado [a.ˈja.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis desosado [a.ˈjajs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan desosado [ˈa.jan de.soˈsa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   desosara [de.soˈsa.ɾa] (tú/vos)   desosaras [de.soˈsa.ɾas] (él/ella/Ud.)   desosara [de.soˈsa.ɾa] (nosostros-as)   desosáramos [de.soˈsa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   desosarais [de.soˈsa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   desosaran [de.soˈsa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera desosado [u.ˈβje.ɾa de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   hubieras desosado [u.ˈβje.ɾas de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera desosado [u.ˈβje.ɾa de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos desosado [u.ˈβje.ɾa.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais desosado [u.ˈβje.ɾajs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran desosado [u.ˈβje.ɾan de.soˈsa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   desosase [de.soˈsa.se] (tú/vos)   desosases [de.soˈsa.ses] (él/ella/Ud.)   desosase [de.soˈsa.se] (nosostros-as)   desosásemos [de.soˈsa.se.mos] (vosostros-as/os)   desosaseis [de.soˈsa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   desosasen [de.soˈsa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese desosado [u.ˈβje.se de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   hubieses desosado [u.ˈβje.ses de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese desosado [u.ˈβje.se de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos desosado [u.ˈβje.se.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis desosado [u.ˈβje.sejs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen desosado [u.ˈβje.sen de.soˈsa.ðo]
Futur (yo)   desosare [de.soˈsa.ɾe] (tú/vos)   desosares [de.soˈsa.ɾes] (él/ella/Ud.)   desosare [de.soˈsa.ɾe] (nosostros-as)   desosáremos [de.soˈsa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   desosareis [de.soˈsa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   desosaren [de.soˈsa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere desosado [u.ˈβje.ɾe de.soˈsa.ðo] (tú/vos)   hubieres desosado [u.ˈβje.ɾes de.soˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere desosado [u.ˈβje.ɾe de.soˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos desosado [u.ˈβje.ɾe.mos de.soˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis desosado [u.ˈβje.ɾejs de.soˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren desosado [u.ˈβje.ɾen de.soˈsa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   deshuesa  desosá [deˈswe.sa] [de.soˈsa] (usted)   deshuese [deˈswe.se] (nosostros-as)   desosemos [de.soˈse.mos] (vosostros-as)   desosad [de.soˈsað] (ustedes)   deshuesen [deˈswe.sen]