Conjugaison:espagnol/enorgullecer

Conjugaison en espagnol
enorgullecer
Verbe du 2e groupe, conjugué comme {{es-conj-2}}

enorgullecer, verbe espagnol du 2^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	enorgullecer	[e.noɾ.ɣu.ʎeˈθɛɾ]	haber	enorgullecido	[aˌβeɾ e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Gérondif	enorgulleciendo	[e.noɾ.ɣu.ʎeˈθjen̪.do]	habiendo	enorgullecido	[aˌβjen.do e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Participe passé	enorgullecido	[e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   enorgullezco [e.noɾ.ɣuˈʎe.θko] (tú/vos)  ou (vos)   enorgulleces  enorgullecés [e.noɾ.ɣuˈʎe.θes] [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθes] (él/ella/Ud.)   enorgullece [e.noɾ.ɣuˈʎe.θe] (nosostros-as)   enorgullecemos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθe.mos] (vosostros-as/os)   enorgullecéis [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθei̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecen [e.noɾ.ɣuˈʎe.θen]	Passé composé (yo)   he enorgullecido [e e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   has enorgullecido [as e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha enorgullecido [a e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hemos enorgullecido [ˈe.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis enorgullecido [a.ˈβejs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han enorgullecido [an e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Imparfait (yo)   enorgullecía [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.a] (tú/vos)   enorgullecías [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.as] (él/ella/Ud.)   enorgullecía [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.a] (nosostros-as)   enorgullecíamos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.a.mos] (vosostros-as/os)   enorgullecíais [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecían [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había enorgullecido [a.ˈβi.a e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   habías enorgullecido [a.ˈβi.as e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   había enorgullecido [a.ˈβi.a e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   habíamos enorgullecido [a.ˈβi.a.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais enorgullecido [a.ˈβi.ajs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían enorgullecido [a.ˈβi.an e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Passé simple (yo)   enorgullecí [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi] (tú/vos)   enorgulleciste [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθis.te] (él/ella/Ud.)   enorgulleció [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθjo] (nosostros-as)   enorgullecimos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.mos] (vosostros-as/os)   enorgullecisteis [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθis.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecieron [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube enorgullecido [ˈu.βe e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubiste enorgullecido [u.ˈβi.ste e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo enorgullecido [ˈu.βo e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubimos enorgullecido [u.ˈβi.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis enorgullecido [u.ˈβi.stejs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron enorgullecido [u.ˈβje.ɾon e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Futur simple (yo)   enorgulleceré [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾe] (tú/vos)   enorgullecerás [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾas] (él/ella/Ud.)   enorgullecerá [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾa] (nosostros-as)   enorgulleceremos [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   enorgulleceréis [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecerán [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré enorgullecido [a.ˈβɾe e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   habrás enorgullecido [a.ˈβɾas e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá enorgullecido [a.ˈβɾa e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   habremos enorgullecido [a.ˈβɾe.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis enorgullecido [a.ˈβɾejs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán enorgullecido [a.ˈβɾan e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   enorgullecería [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾi.a] (tú/vos)   enorgullecerías [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   enorgullecería [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾi.a] (nosostros-as)   enorgulleceríamos [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   enorgulleceríais [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecerían [e.noɾ.ɣu.ʎe.θeˈɾi.an]

Passé (yo)   habría enorgullecido [a.ˈβɾi.a e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   habrías enorgullecido [a.ˈβɾi.as e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría enorgullecido [a.ˈβɾi.a e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   habríamos enorgullecido [a.ˈβɾi.a.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais enorgullecido [a.ˈβɾi.ajs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían enorgullecido [a.ˈβɾi.an e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   enorgullezca [e.noɾ.ɣu.ˈʎe.θka] (tú/vos)  ou (vos)   enorgullezcas  enorgullezcás [e.noɾ.ɣu.ˈʎe.θkas] [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθkas] (él/ella/Ud.)   enorgullezca [e.noɾ.ɣu.ˈʎe.θka] (nosostros-as)   enorgullezcamos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθka.mos] (vosostros-as/os)   enorgullezcáis [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθkai̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullezcan [e.noɾ.ɣu.ˈʎe.θkan]	Passé composé (yo)   haya enorgullecido [ˈa.ja e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas enorgullecido  hayás enorgullecido [ˈa.jas e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] [a.ˈjas e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya enorgullecido [ˈa.ja e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hayamos enorgullecido [a.ˈja.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis enorgullecido [a.ˈjajs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan enorgullecido [ˈa.jan e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   enorgulleciera [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾa] (tú/vos)   enorgullecieras [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾas] (él/ella/Ud.)   enorgulleciera [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾa] (nosostros-as)   enorgulleciéramos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   enorgullecierais [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecieran [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera enorgullecido [u.ˈβje.ɾa e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieras enorgullecido [u.ˈβje.ɾas e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera enorgullecido [u.ˈβje.ɾa e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos enorgullecido [u.ˈβje.ɾa.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais enorgullecido [u.ˈβje.ɾajs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran enorgullecido [u.ˈβje.ɾan e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   enorgulleciese [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.se] (tú/vos)   enorgullecieses [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ses] (él/ella/Ud.)   enorgulleciese [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.se] (nosostros-as)   enorgulleciésemos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.se.mos] (vosostros-as/os)   enorgullecieseis [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgulleciesen [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese enorgullecido [u.ˈβje.se e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieses enorgullecido [u.ˈβje.ses e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese enorgullecido [u.ˈβje.se e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos enorgullecido [u.ˈβje.se.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis enorgullecido [u.ˈβje.sejs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen enorgullecido [u.ˈβje.sen e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]
Futur (yo)   enorgulleciere [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾe] (tú/vos)   enorgullecieres [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾes] (él/ella/Ud.)   enorgulleciere [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾe] (nosostros-as)   enorgulleciéremos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   enorgulleciereis [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   enorgullecieren [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere enorgullecido [u.ˈβje.ɾe e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieres enorgullecido [u.ˈβje.ɾes e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere enorgullecido [u.ˈβje.ɾe e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos enorgullecido [u.ˈβje.ɾe.mos e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis enorgullecido [u.ˈβje.ɾejs e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren enorgullecido [u.ˈβje.ɾen e.noɾ.ɣu.ʎeˈθi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   enorgullece  enorgullecé [e.noɾ.ɣuˈʎe.θe] [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθe] (usted)   enorgullezca [e.noɾ.ɣuˈʎe.θka] (nosostros-as)   enorgullezcamos [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθka.mos] (vosostros-as)   enorgulleced [e.noɾ.ɣu.ʎeˈθeð] (ustedes)   enorgullezcan [e.noɾ.ɣuˈʎe.θkan]