Modèle:es-conj-3-llir

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
info Documentation du modèle
Usage

Conjugaison des verbes espagnols du troisème groupe où un "i" disparaît dans la conjugaison pour des raisons phonétiques.

Syntaxe

(1) Pour les verbes sans mutation, avec paramètres non-nommés. Le paramètre 2 sera vide pour les verbes de deux syllabes.

{{es-conj-3|<radical>|
<prononciation sauf 2 dernières syllabes>|
<prononciation avant-dernière syllabe>|
<prononciation dernière consonne>}}

(2) Pour les verbes à affaiblissement (sans autre mutation), ajouter les paramètres raff et raff.pron.

{{es-conj-3|<radical>|<prononciation sauf 2 dernières syllabes>|<prononciation avant-dernière syllabe>|<prononciation dernière consonne>| raff=<radical affaibli> | raff.pron=<prononciation avant-dernière syllabe affaiblie> }}

(3) Pour les verbes pronominaux, ajouter les paramètres réfl et racc.

{{ … | réfl=1 | racc=<radical avec accent sur la pénultième syllabe> }}

(4) Si le participe passé est irrégulier, ajouter les paramètres ppa et ppa.pron.

{{ ... | ppa=<participe> | ppa.pron=<pron. participe> }}
Exemples
Voir aussi
Conjugaison en espagnol
–ir
Verbe du 3e groupe,
conjugué comme {{es-conj-3}}

–ir, verbe espagnol du 3e groupe.

Modes impersonnels

Indicatif[modifier le wikicode]

Présent
(yo)   –o [ˈ–.–o]
(tú/vos
ou (vos) 
 –es
 –ís
[ˈ–.–es]
[–ˈ–is]
(él/ella/Ud.  –e [ˈ–.–e]
(nosostros-as)   –imos [–ˈ–i.mos]
(vosostros-as/os  –ís [–ˈ–is]
(ellos-as/Uds.  –en [ˈ–.–en]
Passé composé
(yo)   he –ido [e –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  has –ido [as –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  ha –ido [a –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   hemos –ido [ˈe.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  habéis –ido [a.ˈβejs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  han –ido [an –ˈ–i.ðo]
Imparfait
(yo)   –ía [–ˈ–i.a]
(tú/vos  –ías [–ˈ–i.as]
(él/ella/Ud.  –ía [–ˈ–i.a]
(nosostros-as)   –íamos [–ˈ–i.a.mos]
(vosostros-as/os  –íais [–ˈ–i.ais]
(ellos-as/Uds.  –ían [–ˈ–i.an]
Plus-que-parfait
(yo)   había –ido [a.ˈβi.a –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  habías –ido [a.ˈβi.as –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  había –ido [a.ˈβi.a –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   habíamos –ido [a.ˈβi.a.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  habíais –ido [a.ˈβi.ajs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían –ido [a.ˈβi.an –ˈ–i.ðo]
Passé simple
(yo)   –í [–ˈ–i]
(tú/vos  –iste [–ˈ–is.te]
(él/ella/Ud.  –ó [–ˈ–o]
(nosostros-as)   –imos [–ˈ–i.mos]
(vosostros-as/os  –isteis [–ˈ–is.teis]
(ellos-as/Uds.  –eron [–ˈ–e.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube –ido [ˈu.βe –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  hubiste –ido [u.ˈβi.ste –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo –ido [ˈu.βo –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   hubimos –ido [u.ˈβi.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis –ido [u.ˈβi.stejs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron –ido [u.ˈβje.ɾon –ˈ–i.ðo]
Futur simple
(yo)   –iré [–.–iˈɾe]
(tú/vos  –irás [–.–iˈɾas]
(él/ella/Ud.  –irá [–.–iˈɾa]
(nosostros-as)   –iremos [–.–iˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  –iréis [–.–iˈɾeis]
(ellos-as/Uds.  –irán [–.–iˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré –ido [a.ˈβɾe –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  habrás –ido [a.ˈβɾas –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá –ido [a.ˈβɾa –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   habremos –ido [a.ˈβɾe.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  habréis –ido [a.ˈβɾejs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán –ido [a.ˈβɾan –ˈ–i.ðo]

Conditionnel[modifier le wikicode]

Présent
(yo)   –iría [–.–i.ˈɾi.a]
(tú/vos  –irías [–.–i.ˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  –iría [–.–i.ˈɾi.a]
(nosostros-as)   –iríamos [–.–i.ˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  –iríais [–.–i.ˈɾi.ais]
(ellos-as/Uds.  –irían [–.–i.ˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría –ido [a.ˈβɾi.a –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  habrías –ido [a.ˈβɾi.as –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  habría –ido [a.ˈβɾi.a –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   habríamos –ido [a.ˈβɾi.a.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  habríais –ido [a.ˈβɾi.ajs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían –ido [a.ˈβɾi.an –ˈ–i.ðo]

Subjonctif[modifier le wikicode]

Notes[modifier le wikicode]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   –a [ˈ–.–a]
(tú/vos
ou (vos) 
 –as
 –ás
[ˈ–.–as]
[–ˈ–as]
(él/ella/Ud.  –a [ˈ–.–a]
(nosostros-as)   –amos [–ˈ–a.mos]
(vosostros-as/os  –áis [–ˈ–ais]
(ellos-as/Uds.  –an [ˈ–.–an]
Passé composé
(yo)   haya –ido [ˈa.ja –ˈ–i.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas –ido
 hayás –ido
[ˈa.jas –ˈ–i.ðo]
[a.ˈjas –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  haya –ido [ˈa.ja –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   hayamos –ido [a.ˈja.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis –ido [a.ˈjajs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan –ido [ˈa.jan –ˈ–i.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   –era [–ˈ–e.ɾa]
(tú/vos  –eras [–ˈ–e.ɾas]
(él/ella/Ud.  –era [–ˈ–e.ɾa]
(nosostros-as)   –éramos [–ˈ–e.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  –erais [–ˈ–e.ɾais]
(ellos-as/Uds.  –eran [–ˈ–e.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera –ido [u.ˈβje.ɾa –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  hubieras –ido [u.ˈβje.ɾas –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera –ido [u.ˈβje.ɾa –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos –ido [u.ˈβje.ɾa.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais –ido [u.ˈβje.ɾajs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran –ido [u.ˈβje.ɾan –ˈ–i.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   –ese [–ˈ–e.se]
(tú/vos  –eses [–ˈ–e.ses]
(él/ella/Ud.  –ese [–ˈ–e.se]
(nosostros-as)   –ésemos [–ˈ–e.se.mos]
(vosostros-as/os  –eseis [–ˈ–e.seis]
(ellos-as/Uds.  –esen [–ˈ–e.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese –ido [u.ˈβje.se –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  hubieses –ido [u.ˈβje.ses –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese –ido [u.ˈβje.se –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos –ido [u.ˈβje.se.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis –ido [u.ˈβje.sejs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen –ido [u.ˈβje.sen –ˈ–i.ðo]
Futur
(yo)   –ere [–ˈ–e.ɾe]
(tú/vos  –eres [–ˈ–e.ɾes]
(él/ella/Ud.  –ere [–ˈ–e.ɾe]
(nosostros-as)   –éremos [–ˈ–e.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  –ereis [–ˈ–e.ɾeis]
(ellos-as/Uds.  –eren [–ˈ–e.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere –ido [u.ˈβje.ɾe –ˈ–i.ðo]
(tú/vos  hubieres –ido [u.ˈβje.ɾes –ˈ–i.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere –ido [u.ˈβje.ɾe –ˈ–i.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos –ido [u.ˈβje.ɾe.mos –ˈ–i.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis –ido [u.ˈβje.ɾejs –ˈ–i.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren –ido [u.ˈβje.ɾen –ˈ–i.ðo]

Impératif[modifier le wikicode]

Notes[modifier le wikicode]

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 –e
 –í
[ˈ–.–e]
[–ˈ–i]
(usted)   –a [ˈ–.–a]
(nosostros-as)   –amos [–ˈ–a.mos]
(vosostros-as)   –id [–ˈ–ið]
(ustedes)   –an [ˈ–.–an]