boutailh

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du moyen breton boutaill[1], de l'ancien français botele.
À comparer avec les mots potel en gallois, bottel en cornique (sens identique).

Nom commun [modifier le wikicode]

Mutation Singulier Pluriel
Non muté boutailh boutailhoù
Adoucissante voutailh voutailhoù
Durcissante poutailh poutailhoù

boutailh \ˈbutːaʎ\ ou \ˈbutːalj\ féminin

  1. Bouteille.
    • E-barzh korn ar pres, em eus ivez kavet ur voutailhad hini-dous graet gant ili-dant... hag am eus, evel just, gwintet ar voutailh... Flip ha flap, leizh va cʼhorzailhenn !... — (Jarl Priel, An dakenn dour, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 71)
      Dans le coin de l’armoire, j’ai aussi trouvé une bouteille d’alcool de prunelle... et j’ai, bien sûr, soulevé la bouteille... Et glou et glou, plein mon gosier !...
    • Ober a reas ur sell ouzh ar boutailhoù — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 45)
      Il jeta un œil aux bouteilles.

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499