certeco

Espéranto

Étymologie

Composé de la racine cert (« certain »), du suffixe -ec- (« qualité ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	certeco \t͡ser.ˈte.t͡so\	certecoj \t͡ser.ˈte.t͡soj\
Accusatif	certecon \t͡ser.ˈte.t͡son\	certecojn \t͡ser.ˈte.t͡sojn\

certeco \t͡ser.ˈte.t͡so\    composition de racines de l’Antaŭparolo

1. Certitude, assurance.
   • (Antaŭparolo) Por ke lingvo internacia povu bone kaj regule progresadi kaj por ke ĝi havu plenan certecon,…

     Pour que la langue internationale puisse bien et régulièrement continuer à progresser et pour qu’elle ait pleine certitude,…

   • (Antaŭparolo) Tiel same por ke nia afero bone progresadu, estas necese, ke ĉiu esperantisto havu la plenan certecon,

     Ainsi de même pour que notre affaire progresse bien durablement, il est nécessaire, que chaque espérantiste ait la pleine certitude,

   • (Antaŭparolo) … trovante en unu eldono alian tradukon ol en alia, la uzanto ne havus la certecon…

     …en trouvant, dans une édition, une autre traduction que dans une autre, l’utilisateur n’aurait pas la certitude…

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « certeco [Prononciation ?] »

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• certeco sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• certeco sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition cert-ec-o présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1, R2 et R3  de l’Akademio de Esperanto).