Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
incrimina \ɛ̃.kʁi.mi.na\
- Troisième personne du singulier du passé simple de incriminer.
Voir la conjugaison du verbe incriminar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) incrimina
|
(tú) incrimina
|
(vos) incrimina
|
(él/ella/usted) incrimina
|
(nosotros-as) incrimina
|
(vosotros-as) incrimina
|
(os) incrimina
|
(ellos-as/ustedes) incrimina
|
Imparfait
|
(yo) incrimina
|
(tú) incrimina
|
(vos) incrimina
|
(él/ella/usted) incrimina
|
(nosotros-as) incrimina
|
(vosotros-as) incrimina
|
(os) incrimina
|
(ellos-as/ustedes) incrimina
|
Passé simple
|
(yo) incrimina
|
(tú) incrimina
|
(vos) incrimina
|
(él/ella/usted) incrimina
|
(nosotros-as) incrimina
|
(vosotros-as) incrimina
|
(os) incrimina
|
(ellos-as/ustedes) incrimina
|
Futur simple
|
(yo) incrimina
|
(tú) incrimina
|
(vos) incrimina
|
(él/ella/usted) incrimina
|
(nosotros-as) incrimina
|
(vosotros-as) incrimina
|
(os) incrimina
|
(ellos-as/ustedes) incrimina
|
Impératif
|
Présent
|
(tú) incrimina
|
(vos) incrimina
|
(usted) incrimina
|
(nosotros-as) incrimina
|
(vosotros-as) incrimina
|
(os) incrimina
|
(ustedes) incrimina
|
incrimina \iŋ.kɾiˈmi.na\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de incriminar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de incriminar.
incrimina \ĩ.kɾi.ˈmi.nɐ\ (Lisbonne) \ĩ.kɾi.ˈmi.nə\ (São Paulo)
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de incriminar.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif de incriminar.