invadere

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Italien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe [modifier le wikicode]

invadere \Prononciation ?\ 2e groupe (voir la conjugaison)

  1. Envahir.

Prononciation[modifier le wikicode]

Latin[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

invadere \Prononciation ?\

  1. Infinitif présent de invado.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Norvégien (bokmål)[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin invadere.

Verbe [modifier le wikicode]

Conjugaison de invadere
Infinitif å invadere
Présent invaderer
Prétérit invaderte
Passé composé har invadert
Participe présent invaderende
Impératif invader
Passif invaderes

invadere \inʋaːdeːre\

  1. Envahir.
    • Insekter invaderer mitt hus!
      Des insectes envahissent ma maison !

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Norvégien (nynorsk)[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin invadere.

Verbe [modifier le wikicode]

Conjugaison de invadere
Infinitif å invadere
Présent invaderer
Prétérit invaderte
Passé composé har invadert
Impératif invader
Participe présent invaderende

invadere \inʋaːdeːre\

  1. Envahir.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Variantes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]