φάνταγμα

Grec ancien

Étymologie

Du verbe φαντάζω, phantázô lui-même issu du verbe φαίνω, phaínô.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	φάνταγμα	τὰ	φαντάγματα	τὼ	φαντάγματε
Vocatif		φάνταγμα		φαντάγματα		φαντάγματε
Accusatif	τὸ	φάνταγμα	τὰ	φαντάγματα	τὼ	φαντάγματε
Génitif	τοῦ	φαντάγματος	τῶν	φανταγμάτων	τοῖν	φανταγμάτοιν
Datif	τῷ	φαντάγματι	τοῖς	φαντάγμασι(ν)	τοῖν	φανταγμάτοιν

φάνταγμα, phántagma *\ˈpʰan.taɡ.ma\ neutre (Ancienne écriture : ϕάνταγμα)

1. Forme ionienne de φάντασμα.