φωνῆεν
: φωνήεν
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Neutre substantivé de l’adjectif φωνήεις, phōnḗeis (« vocalique »).
Nom commun [modifier le wikicode]
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | τὸ | φωνῆεν | τὰ | φωνήεντα | τὼ | φωνήεντε |
| Vocatif | φωνῆεν | φωνήεντα | φωνήεντε | |||
| Accusatif | τὸ | φωνῆεν | τὰ | φωνήεντα | τὼ | φωνήεντε |
| Génitif | τοῦ | φωνήεντος | τῶν | φωνηέντων | τοῖν | φωνηέντοιν |
| Datif | τῷ | φωνήεντι | τοῖς | φωνήενσι(ν) | τοῖν | φωνηέντοιν |
φωνῆεν, phōnêen \pʰɔː.nɛ̂ː.en\ neutre