ὁπλίτης

Voir aussi : οπλίτης

Grec ancien

Étymologie

De ὅπλον, hóplon (« outil ») et -ίτης, -ítês (« -ite »).

Adjectif

ὁπλίτης, hoplítês *\ho.ˈpliː.tɛːs\

1. Armé.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	ὁπλίτης	οἱ	ὁπλίται	τὼ	ὁπλίτα
Vocatif		ὁπλίτα		ὁπλίται		ὁπλίτα
Accusatif	τὸν	ὁπλίτην	τοὺς	ὁπλίτας	τὼ	ὁπλίτα
Génitif	τοῦ	ὁπλίτου	τῶν	ὁπλιτῶν	τοῖν	ὁπλίταιν
Datif	τῷ	ὁπλίτῃ	τοῖς	ὁπλίταις	τοῖν	ὁπλίταιν

Ἀθηναῖος ὁπλίτης μεθ’ ὅπλῳ.

ὁπλίτης, hoplítês *\ho.ˈpliː.tɛːs\ masculin

1. (Militaire) Hoplite, soldat pesamment armé.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage