ῥωμαλέος

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : ρωμαλέος

Grec ancien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De ῥώμη, rhốmê (« force »).

Adjectif [modifier le wikicode]

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ῥωμαλέος ῥωμαλέα ῥωμαλέον
vocatif ῥωμαλέε ῥωμαλέα ῥωμαλέον
accusatif ῥωμαλέον ῥωμαλέαν ῥωμαλέον
génitif ῥωμαλέου ῥωμαλέας ῥωμαλέου
datif ῥωμαλέ ῥωμαλέ ῥωμαλέ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ῥωμαλέω ῥωμαλέα ῥωμαλέω
vocatif ῥωμαλέω ῥωμαλέα ῥωμαλέω
accusatif ῥωμαλέω ῥωμαλέα ῥωμαλέω
génitif ῥωμαλέοιν ῥωμαλέαιν ῥωμαλέοιν
datif ῥωμαλέοιν ῥωμαλέαιν ῥωμαλέοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ῥωμαλέοι ῥωμαλέαι ῥωμαλέα
vocatif ῥωμαλέοι ῥωμαλέαι ῥωμαλέα
accusatif ῥωμαλέους ῥωμαλέας ῥωμαλέα
génitif ῥωμαλέων ῥωμαλέων ῥωμαλέων
datif ῥωμαλέοις ῥωμαλέαις ῥωμαλέοις

ῥωμαλέος, rhômaléos *\r̥ɔː.ma.ˈle.os\

  1. Fort, robuste (en parlant des personnes), solide (en parlant des choses).

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]