ignarus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 17 mai 2017 à 04:50 par Baltic Bot (discussion | contributions) (Retrait des liens interlangues qui sont maintenant gérés automatiquement par mw:Extension:Cognate.)

Latin

Étymologie

De gnarus (« qui sait, connu ») avec le préfixe privatif in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ignarus ignară ignarum ignarī ignarae ignară
Vocatif ignare ignară ignarum ignarī ignarae ignară
Accusatif ignarum ignarăm ignarum ignarōs ignarās ignară
Génitif ignarī ignarae ignarī ignarōrŭm ignarārŭm ignarōrŭm
Datif ignarō ignarae ignarō ignarīs ignarīs ignarīs
Ablatif ignarō ignarā ignarō ignarīs ignarīs ignarīs

ignarus \iŋ.ˈnaː.ɾus\ masculin

  1. Ignare, ignorant.
    • Totius rei ignarus.
      ignorant de toute l’affaire.
  2. Ignoré, inconnu.

Antonymes

Apparentés étymologiques

Dérivés dans d’autres langues

Références