memòria
Catalan
Étymologie
- Du latin memoria.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| memòria \məˈmɔɾiə\ |
memòries \məˈmɔɾiəs\ |
memòria [məˈmɔɾiə], [meˈmɔɾia] féminin
- Mémoire.
- Com evident experiència mostra, la debilitat de la nostra memòria, sotsmetent fàcilment a oblivió no solament los actes per longitud de temps envellits, mas encara los actes frescs de nostres dies, és estat doncs molt condecent, útil e expedient deduir en escrit les gestes e històries antigues dels homens forts e virtuosos, com sien espills molt clars, exemples e virtuosa doctrina de nostra vida, segons recita aquell gran orador Tul·li — (Joanot Martorell, Tirant lo blanc, prologue)
Prononciation
- catalan oriental : [məˈmɔɾiə]
- catalan occidental : [meˈmɔɾia], [meˈmɔɾja]
- valencien méridional : [meˈmɔɾjɔ]
Occitan
Étymologie
- Du latin memoria.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| memòria \meˈmɔɾjo̞\ |
memòrias \meˈmɔɾjo̞s\ |
memòria [meˈmɔɾjo̞] (graphie normalisée) féminin
- Mémoire.
- E s’ètz pas d’acòrd garatz que vos vau refrescar la memòria. — (Andrieu Lagarda, Les Secrèts de las Bèstias, page 245, 2014. ISBN 978-2-916718-53-8.)
- E s’ètz pas d’acòrd garatz que vos vau refrescar la memòria. — (Andrieu Lagarda, Les Secrèts de las Bèstias, page 245, 2014. ISBN 978-2-916718-53-8.)
Prononciation
- languedocien moyen : [meˈmɔɾjo̞]
- provençal moyen : [meˈmɔɾi]
- France (Béarn) : écouter « memòria [Prononciation ?] »