nocturnal
Français
Étymologie
- Du latin nocturnalis, dérivé de nocturnus, « nocturne ».
Attestations historiques
- (XVe siècle) Item ung breviaire contenant seullement le nocturnal. — (Du Cange, Glossarium mediae et infimae latinitatis nocturnalis.)
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
nocturnal | nocturnals |
\nɔk.tyʁ.nal\ |
nocturnal \nɔk.tyʁ.nal\ masculin
Traductions
Références
- Tout ou partie de cet article est extrait du Dictionnaire de la langue française, par Émile Littré (1872-1877), mais l’article a pu être modifié depuis. (nocturnal)
Ancien français
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
nocturnal \Prononciation ?\ masculin ou masculin et féminin identiques
Variantes
Références
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Anglais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
Nature | Forme |
---|---|
Positif | nocturnal \nɒk.ˈtɜːɹ.nəl\ |
Comparatif | more nocturnal \ˌmɔɹ nɒk.ˈtɜːɹ.nəl\ ou \ˌmɔː nɒk.ˈtɜːɹ.nəl\ |
Superlatif | most nocturnal \ˌmoʊst nɒk.ˈtɜːɹ.nəl\ ou \ˌməʊst nɒk.ˈtɜːɹ.nəl\ |
nocturnal \nɒk.ˈtɜːɹ.nəl\
Prononciation
- (États-Unis) : écouter « nocturnal [nɒk.ˈtɜːɹ.nəl] »