Conjugaison:espagnol/aludir

Conjugaison en espagnol
aludir
Verbe du 3e groupe, conjugué comme {{es-conj-3}}

aludir, verbe espagnol du 3^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	aludir	[a.luˈðiɾ]	haber	aludido	[aˌβeɾ a.luˈði.ðo]
Gérondif	aludiendo	[a.luˈðjen̪.do]	habiendo	aludido	[aˌβjen.do a.luˈði.ðo]
Participe passé	aludido	[a.luˈði.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   aludo [aˈlu.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   aludes  aludís [aˈlu.ðes] [a.luˈðis] (él/ella/Ud.)   alude [aˈlu.ðe] (nosostros-as)   aludimos [a.luˈði.mos] (vosostros-as/os)   aludís [a.luˈðis] (ellos-as/Uds.)   aluden [aˈlu.ðen]	Passé composé (yo)   he aludido [e a.luˈði.ðo] (tú/vos)   has aludido [as a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   ha aludido [a a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   hemos aludido [ˈe.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   habéis aludido [a.ˈβejs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   han aludido [an a.luˈði.ðo]
Imparfait (yo)   aludía [a.luˈði.a] (tú/vos)   aludías [a.luˈði.as] (él/ella/Ud.)   aludía [a.luˈði.a] (nosostros-as)   aludíamos [a.luˈði.a.mos] (vosostros-as/os)   aludíais [a.luˈði.ais] (ellos-as/Uds.)   aludían [a.luˈði.an]	Plus-que-parfait (yo)   había aludido [a.ˈβi.a a.luˈði.ðo] (tú/vos)   habías aludido [a.ˈβi.as a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   había aludido [a.ˈβi.a a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   habíamos aludido [a.ˈβi.a.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   habíais aludido [a.ˈβi.ajs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían aludido [a.ˈβi.an a.luˈði.ðo]
Passé simple (yo)   aludí [a.luˈði] (tú/vos)   aludiste [a.luˈðis.te] (él/ella/Ud.)   aludió [a.luˈðjo] (nosostros-as)   aludimos [a.luˈði.mos] (vosostros-as/os)   aludisteis [a.luˈðis.teis] (ellos-as/Uds.)   aludieron [a.luˈðje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube aludido [ˈu.βe a.luˈði.ðo] (tú/vos)   hubiste aludido [u.ˈβi.ste a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo aludido [ˈu.βo a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   hubimos aludido [u.ˈβi.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis aludido [u.ˈβi.stejs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron aludido [u.ˈβje.ɾon a.luˈði.ðo]
Futur simple (yo)   aludiré [a.lu.ðiˈɾe] (tú/vos)   aludirás [a.lu.ðiˈɾas] (él/ella/Ud.)   aludirá [a.lu.ðiˈɾa] (nosostros-as)   aludiremos [a.lu.ðiˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   aludiréis [a.lu.ðiˈɾeis] (ellos-as/Uds.)   aludirán [a.lu.ðiˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré aludido [a.ˈβɾe a.luˈði.ðo] (tú/vos)   habrás aludido [a.ˈβɾas a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá aludido [a.ˈβɾa a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   habremos aludido [a.ˈβɾe.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   habréis aludido [a.ˈβɾejs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán aludido [a.ˈβɾan a.luˈði.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   aludiría [a.lu.ði.ˈɾi.a] (tú/vos)   aludirías [a.lu.ði.ˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   aludiría [a.lu.ði.ˈɾi.a] (nosostros-as)   aludiríamos [a.lu.ði.ˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   aludiríais [a.lu.ði.ˈɾi.ais] (ellos-as/Uds.)   aludirían [a.lu.ði.ˈɾi.an]

Passé (yo)   habría aludido [a.ˈβɾi.a a.luˈði.ðo] (tú/vos)   habrías aludido [a.ˈβɾi.as a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   habría aludido [a.ˈβɾi.a a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   habríamos aludido [a.ˈβɾi.a.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   habríais aludido [a.ˈβɾi.ajs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían aludido [a.ˈβɾi.an a.luˈði.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   aluda [a.ˈlu.ða] (tú/vos)  ou (vos)   aludas  aludás [a.ˈlu.ðas] [a.luˈðas] (él/ella/Ud.)   aluda [a.ˈlu.ða] (nosostros-as)   aludamos [a.luˈða.mos] (vosostros-as/os)   aludáis [a.luˈðais] (ellos-as/Uds.)   aludan [a.ˈlu.ðan]	Passé composé (yo)   haya aludido [ˈa.ja a.luˈði.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas aludido  hayás aludido [ˈa.jas a.luˈði.ðo] [a.ˈjas a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   haya aludido [ˈa.ja a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   hayamos aludido [a.ˈja.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis aludido [a.ˈjajs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan aludido [ˈa.jan a.luˈði.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   aludiera [a.luˈðje.ɾa] (tú/vos)   aludieras [a.luˈðje.ɾas] (él/ella/Ud.)   aludiera [a.luˈðje.ɾa] (nosostros-as)   aludiéramos [a.luˈðje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   aludierais [a.luˈðje.ɾais] (ellos-as/Uds.)   aludieran [a.luˈðje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera aludido [u.ˈβje.ɾa a.luˈði.ðo] (tú/vos)   hubieras aludido [u.ˈβje.ɾas a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera aludido [u.ˈβje.ɾa a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos aludido [u.ˈβje.ɾa.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais aludido [u.ˈβje.ɾajs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran aludido [u.ˈβje.ɾan a.luˈði.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   aludiese [a.luˈðje.se] (tú/vos)   aludieses [a.luˈðje.ses] (él/ella/Ud.)   aludiese [a.luˈðje.se] (nosostros-as)   aludiésemos [a.luˈðje.se.mos] (vosostros-as/os)   aludieseis [a.luˈðje.seis] (ellos-as/Uds.)   aludiesen [a.luˈðje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese aludido [u.ˈβje.se a.luˈði.ðo] (tú/vos)   hubieses aludido [u.ˈβje.ses a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese aludido [u.ˈβje.se a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos aludido [u.ˈβje.se.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis aludido [u.ˈβje.sejs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen aludido [u.ˈβje.sen a.luˈði.ðo]
Futur (yo)   aludiere [a.luˈðje.ɾe] (tú/vos)   aludieres [a.luˈðje.ɾes] (él/ella/Ud.)   aludiere [a.luˈðje.ɾe] (nosostros-as)   aludiéremos [a.luˈðje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   aludiereis [a.luˈðje.ɾeis] (ellos-as/Uds.)   aludieren [a.luˈðje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere aludido [u.ˈβje.ɾe a.luˈði.ðo] (tú/vos)   hubieres aludido [u.ˈβje.ɾes a.luˈði.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere aludido [u.ˈβje.ɾe a.luˈði.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos aludido [u.ˈβje.ɾe.mos a.luˈði.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis aludido [u.ˈβje.ɾejs a.luˈði.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren aludido [u.ˈβje.ɾen a.luˈði.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   alude  aludí [aˈlu.ðe] [a.luˈði] (usted)   aluda [aˈlu.ða] (nosostros-as)   aludamos [a.luˈða.mos] (vosostros-as)   aludid [a.luˈðið] (ustedes)   aludan [aˈlu.ðan]