Conjugaison:espagnol/indicar

Conjugaison en espagnol
indicar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

indicar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	indicar	[in.diˈkaɾ]	haber	indicado	[aˌβeɾ in.diˈka.ðo]
Gérondif	indicando	[in.diˈkan̪.do]	habiendo	indicado	[aˌβjen.do in.diˈka.ðo]
Participe passé	indicado	[in.diˈka.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   indico [inˈdi.ko] (tú/vos)  ou (vos)   indicas  indicás [inˈdi.kas] [in.diˈkas] (él/ella/Ud.)   indica [inˈdi.ka] (nosostros-as)   indicamos [in.diˈka.mos] (vosostros-as/os)   indicáis [in.diˈkai̯s] (ellos-as/Uds.)   indican [inˈdi.kan]	Passé composé (yo)   he indicado [e in.diˈka.ðo] (tú/vos)   has indicado [as in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   ha indicado [a in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   hemos indicado [ˈe.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habéis indicado [a.ˈβejs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   han indicado [an in.diˈka.ðo]
Imparfait (yo)   indicaba [in.diˈka.βa] (tú/vos)   indicabas [in.diˈka.βas] (él/ella/Ud.)   indicaba [in.diˈka.βa] (nosostros-as)   indicábamos [in.diˈka.βa.mos] (vosostros-as/os)   indicabais [in.diˈka.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   indicaban [in.diˈka.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había indicado [a.ˈβi.a in.diˈka.ðo] (tú/vos)   habías indicado [a.ˈβi.as in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   había indicado [a.ˈβi.a in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   habíamos indicado [a.ˈβi.a.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habíais indicado [a.ˈβi.ajs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían indicado [a.ˈβi.an in.diˈka.ðo]
Passé simple (yo)   indiqué [in.diˈke] (tú/vos)   indicaste [in.diˈkas.te] (él/ella/Ud.)   indicó [in.diˈko] (nosostros-as)   indicamos [in.diˈka.mos] (vosostros-as/os)   indicasteis [in.diˈkas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   indicaron [in.diˈka.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube indicado [ˈu.βe in.diˈka.ðo] (tú/vos)   hubiste indicado [u.ˈβi.ste in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo indicado [ˈu.βo in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   hubimos indicado [u.ˈβi.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis indicado [u.ˈβi.stejs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron indicado [u.ˈβje.ɾon in.diˈka.ðo]
Futur simple (yo)   indicaré [in.di.kaˈɾe] (tú/vos)   indicarás [in.di.kaˈɾas] (él/ella/Ud.)   indicará [in.di.kaˈɾa] (nosostros-as)   indicaremos [in.di.kaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   indicaréis [in.di.kaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   indicarán [in.di.kaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré indicado [a.ˈβɾe in.diˈka.ðo] (tú/vos)   habrás indicado [a.ˈβɾas in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá indicado [a.ˈβɾa in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   habremos indicado [a.ˈβɾe.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habréis indicado [a.ˈβɾejs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán indicado [a.ˈβɾan in.diˈka.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   indicaría [in.di.kaˈɾi.a] (tú/vos)   indicarías [in.di.kaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   indicaría [in.di.kaˈɾi.a] (nosostros-as)   indicaríamos [in.di.kaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   indicaríais [in.di.kaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   indicarían [in.di.kaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría indicado [a.ˈβɾi.a in.diˈka.ðo] (tú/vos)   habrías indicado [a.ˈβɾi.as in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   habría indicado [a.ˈβɾi.a in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   habríamos indicado [a.ˈβɾi.a.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habríais indicado [a.ˈβɾi.ajs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían indicado [a.ˈβɾi.an in.diˈka.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   indique [in.ˈdi.ke] (tú/vos)  ou (vos)   indiques  indiqués [in.ˈdi.kes] [in.diˈkes] (él/ella/Ud.)   indique [in.ˈdi.ke] (nosostros-as)   indiquemos [in.diˈke.mos] (vosostros-as/os)   indiquéis [in.diˈkei̯s] (ellos-as/Uds.)   indiquen [in.ˈdi.ken]	Passé composé (yo)   haya indicado [ˈa.ja in.diˈka.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas indicado  hayás indicado [ˈa.jas in.diˈka.ðo] [a.ˈjas in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   haya indicado [ˈa.ja in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   hayamos indicado [a.ˈja.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis indicado [a.ˈjajs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan indicado [ˈa.jan in.diˈka.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   indicara [in.diˈka.ɾa] (tú/vos)   indicaras [in.diˈka.ɾas] (él/ella/Ud.)   indicara [in.diˈka.ɾa] (nosostros-as)   indicáramos [in.diˈka.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   indicarais [in.diˈka.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   indicaran [in.diˈka.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera indicado [u.ˈβje.ɾa in.diˈka.ðo] (tú/vos)   hubieras indicado [u.ˈβje.ɾas in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera indicado [u.ˈβje.ɾa in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos indicado [u.ˈβje.ɾa.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais indicado [u.ˈβje.ɾajs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran indicado [u.ˈβje.ɾan in.diˈka.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   indicase [in.diˈka.se] (tú/vos)   indicases [in.diˈka.ses] (él/ella/Ud.)   indicase [in.diˈka.se] (nosostros-as)   indicásemos [in.diˈka.se.mos] (vosostros-as/os)   indicaseis [in.diˈka.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   indicasen [in.diˈka.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese indicado [u.ˈβje.se in.diˈka.ðo] (tú/vos)   hubieses indicado [u.ˈβje.ses in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese indicado [u.ˈβje.se in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos indicado [u.ˈβje.se.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis indicado [u.ˈβje.sejs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen indicado [u.ˈβje.sen in.diˈka.ðo]
Futur (yo)   indicare [in.diˈka.ɾe] (tú/vos)   indicares [in.diˈka.ɾes] (él/ella/Ud.)   indicare [in.diˈka.ɾe] (nosostros-as)   indicáremos [in.diˈka.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   indicareis [in.diˈka.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   indicaren [in.diˈka.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere indicado [u.ˈβje.ɾe in.diˈka.ðo] (tú/vos)   hubieres indicado [u.ˈβje.ɾes in.diˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere indicado [u.ˈβje.ɾe in.diˈka.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos indicado [u.ˈβje.ɾe.mos in.diˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis indicado [u.ˈβje.ɾejs in.diˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren indicado [u.ˈβje.ɾen in.diˈka.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   indica  indicá [inˈdi.ka] [in.diˈka] (usted)   indique [inˈdi.ke] (nosostros-as)   indiquemos [in.diˈke.mos] (vosostros-as)   indicad [in.diˈkað] (ustedes)   indiquen [inˈdi.ken]