Conjugaison:français/supra-normaliser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en français
supra-normaliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de supra-normaliser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  supra-normalise \ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
tu  supra-normalises \ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
il/elle/on  supra-normalise \[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
nous  supra-normalisons \nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɔ̃\
vous  supra-normalisez \vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles  supra-normalisent \[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
Passé composé
j’ai  supra-normalisé  \ʒ‿e sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu as  supra-normalisé  \ty a sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on a  supra-normalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous avons  supra-normalisé  \nu.z‿a.vɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous avez  supra-normalisé  \vu.z‿a.ve sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles ont  supra-normalisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Imparfait
je  supra-normalisais \ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
tu  supra-normalisais \ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
il/elle/on  supra-normalisait \[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
nous  supra-normalisions \nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zjɔ̃\
vous  supra-normalisiez \vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zje\
ils/elles  supra-normalisaient \[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  supra-normalisé  \ʒ‿a.vɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu avais  supra-normalisé  \ty a.vɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on avait  supra-normalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous avions  supra-normalisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous aviez  supra-normalisé  \vu.z‿a.vje sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles avaient  supra-normalisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Passé simple
je  supra-normalisai \ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu  supra-normalisas \ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za\
il/elle/on  supra-normalisa \[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za\
nous  supra-normalisâmes \nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zam\
vous  supra-normalisâtes \vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zat\
ils/elles  supra-normalisèrent \[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  supra-normalisé  \ʒ‿y sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu eus  supra-normalisé  \ty y sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on eut  supra-normalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous eûmes  supra-normalisé  \nu.z‿ym sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous eûtes  supra-normalisé  \vu.z‿yt sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles eurent  supra-normalisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Futur simple
je  supra-normaliserai \ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁe\
tu  supra-normaliseras \ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  supra-normalisera \[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁa\
nous  supra-normaliserons \nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  supra-normaliserez \vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  supra-normaliseront \[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  supra-normalisé  \ʒ‿o.ʁe sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu auras  supra-normalisé  \ty o.ʁa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on aura  supra-normalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous aurons  supra-normalisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous aurez  supra-normalisé  \vu.z‿o.ʁe sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles auront  supra-normalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  supra-normalise \kə ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
que tu  supra-normalises \kə ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
qu’il/elle/on  supra-normalise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
que nous  supra-normalisions \kə nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zjɔ̃\
que vous  supra-normalisiez \kə vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zje\
qu’ils/elles  supra-normalisent \k‿[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
Passé
que j’aie  supra-normalisé  \kə ʒ‿ɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que tu aies  supra-normalisé  \kə ty ɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’il/elle/on ait  supra-normalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que nous ayons  supra-normalisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que vous ayez  supra-normalisé  \kə vu.z‿ɛ.je sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’ils/elles aient  supra-normalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Imparfait
que je  supra-normalisasse \kə ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zas\
que tu  supra-normalisasses \kə ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zas\
qu’il/elle/on  supra-normalisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za\
que nous  supra-normalisassions \kə nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za.sjɔ̃\
que vous  supra-normalisassiez \kə vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za.sje\
qu’ils/elles  supra-normalisassent \k‿[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  supra-normalisé  \kə ʒ‿ys sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que tu eusses  supra-normalisé  \kə ty ys sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’il/elle/on eût  supra-normalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que nous eussions  supra-normalisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que vous eussiez  supra-normalisé  \kə vu.z‿y.sje sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’ils/elles eussent  supra-normalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  supra-normaliserais \ʒə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  supra-normaliserais \ty  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  supra-normaliserait \[il/ɛl/ɔ̃]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  supra-normaliserions \nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  supra-normaliseriez \vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zə.ʁje\
ils/elles  supra-normaliseraient \[il/ɛl]  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  supra-normalisé  \ʒ‿o.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu aurais  supra-normalisé  \ty o.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on aurait  supra-normalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous aurions  supra-normalisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous auriez  supra-normalisé  \vu.z‿o.ʁje sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles auraient  supra-normalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\

Impératif

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en français
se supra-normaliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de se supra-normaliser, verbe réfléchi du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je me  supra-normalise \ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
tu te  supra-normalises \ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
il/elle/on se  supra-normalise \[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
nous nous  supra-normalisons \nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɔ̃\
vous vous  supra-normalisez \vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles se  supra-normalisent \[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
Passé composé
je me suis  supra-normalisé  \ʒə mə sɥi sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu t’es  supra-normalisé  \ty t‿ɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on s’est  supra-normalisé  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous nous sommes  supra-normalisés  \nu nu sɔm sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous vous êtes  supra-normalisés  \vu vu.z‿ɛt sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles se sont  supra-normalisés  \[i/ɛ]l sə sɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Imparfait
je me  supra-normalisais \ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
tu te  supra-normalisais \ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
il/elle/on se  supra-normalisait \[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
nous nous  supra-normalisions \nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zjɔ̃\
vous vous  supra-normalisiez \vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zje\
ils/elles se  supra-normalisaient \[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛ\
Plus-que-parfait
je m’étais  supra-normalisé  \ʒə m‿e.tɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu t’étais  supra-normalisé  \ty t‿e.tɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on s’était  supra-normalisé  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿e.tɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous nous étions  supra-normalisés  \nu nu.z‿e.tjɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous vous étiez  supra-normalisés  \vu vu.z‿e.tje sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles s’étaient  supra-normalisés  \[i/ɛ]l s‿e.tɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Passé simple
je me  supra-normalisai \ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu te  supra-normalisas \ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za\
il/elle/on se  supra-normalisa \[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za\
nous nous  supra-normalisâmes \nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zam\
vous vous  supra-normalisâtes \vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zat\
ils/elles se  supra-normalisèrent \[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zɛʁ\
Passé antérieur
je me fus  supra-normalisé  \ʒə mə fy sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu te fus  supra-normalisé  \ty tə fy sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on se fut  supra-normalisé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə fy sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous nous fûmes  supra-normalisés  \nu nu fym sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous vous fûtes  supra-normalisés  \vu vu fyt sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles se furent  supra-normalisés  \[i/ɛ]l sə fyʁ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Futur simple
je me  supra-normaliserai \ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁe\
tu te  supra-normaliseras \ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on se  supra-normalisera \[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁa\
nous nous  supra-normaliserons \nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous vous  supra-normaliserez \vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles se  supra-normaliseront \[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
je me serai  supra-normalisé  \ʒə mə sə.ʁe sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu te seras  supra-normalisé  \ty tə sə.ʁa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on se sera  supra-normalisé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous nous serons  supra-normalisés  \nu nu sə.ʁɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous vous serez  supra-normalisés  \vu vu sə.ʁe sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles se seront  supra-normalisés  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je me  supra-normalise \kə ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
que tu te  supra-normalises \kə ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
qu’il/elle/on se  supra-normalise \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
que nous nous  supra-normalisions \kə nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zjɔ̃\
que vous vous  supra-normalisiez \kə vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zje\
qu’ils/elles se  supra-normalisent \k‿[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.liz\
Passé
que je me sois  supra-normalisé  \kə ʒə mə swa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que tu te sois  supra-normalisé  \kə ty tə swa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’il/elle/on se soit  supra-normalisé  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə swa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que nous nous soyons  supra-normalisés  \kə nu nu swa.jɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que vous vous soyez  supra-normalisés  \kə vu vu swa.je sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’ils/elles se soient  supra-normalisés  \k‿[i/ɛ]l sə swa sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
Imparfait
que je me  supra-normalisasse \kə ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zas\
que tu te  supra-normalisasses \kə ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zas\
qu’il/elle/on se  supra-normalisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za\
que nous nous  supra-normalisassions \kə nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za.sjɔ̃\
que vous vous  supra-normalisassiez \kə vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.za.sje\
qu’ils/elles se  supra-normalisassent \k‿[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zas\
Plus-que-parfait
que je me fusse  supra-normalisé  \kə ʒə mə fys sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que tu te fusses  supra-normalisé  \kə ty tə fys sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’il/elle/on se fût  supra-normalisé  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə fy sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que nous nous fussions  supra-normalisés  \kə nu nu fy.sjɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
que vous vous fussiez  supra-normalisés  \kə vu vu fy.sje sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
qu’ils/elles se fussent  supra-normalisés  \k‿[i/ɛ]l sə fys sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\

Conditionnel

Présent
je me  supra-normaliserais \ʒə mə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
tu te  supra-normaliserais \ty tə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on se  supra-normaliserait \[il/ɛl/ɔ̃] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
nous nous  supra-normaliserions \nu nu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zə.ʁjɔ̃\
vous vous  supra-normaliseriez \vu vu  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.zə.ʁje\
ils/elles se  supra-normaliseraient \[il/ɛl] sə  sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
je me serais  supra-normalisé  \ʒə mə sə.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
tu te serais  supra-normalisé  \ty tə sə.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
il/elle/on se serait  supra-normalisé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
nous nous serions  supra-normalisés  \nu nu sə.ʁjɔ̃ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
vous vous seriez  supra-normalisés  \vu vu sə.ʁje sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\
ils/elles se seraient  supra-normalisés  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɛ sy.pʁa.nɔʁ.ma.li.ze\

Impératif