Conjugaison:latin/concilio

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de conciliō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
conciliāre conciliavisse conciliatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
conciliārī conciliatus, -a, -um esse conciliatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
conciliatum, conciliatū

Participe présent actif
concilians, -antis
Participe futur actif
conciliatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
conciliatus, -a, -um
Adjectif verbal
conciliandus, -a, -um

  Nominatif : conciliāre
Accusatif : conciliāre
Accusatif avec prép. : conciliandum
Génitif : conciliandī
Datif : conciliandō
Ablatif : conciliandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
conciliā
conciliāte

Futur
2PS : conciliātō
3PS : conciliātō
2PP : conciliātōte
3PP : conciliantō

  Présent
conciliāre
conciliāminī

Futur
2PS : conciliātor
3PS : conciliātor
2PP : -
3PP : conciliantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
conciliō conciliābam conciliābō
conciliās conciliābās conciliābis
conciliāt conciliābat conciliābit
conciliāmus conciliābāmus conciliābimus
conciliātis conciliābātis conciliābitis
conciliant conciliābant conciliābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
conciliavī conciliaveram conciliaverō
conciliavistī conciliaverās conciliaveris
conciliavit conciliaverat conciliaverit
conciliavimus conciliaverāmus conciliaverimus
conciliavistis conciliaveratis conciliaveritis
conciliavērunt (conciliavēre) conciliaverant conciliaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
conciliem conciliārem
conciliēs conciliārēs
conciliet conciliāret
conciliēmus conciliārēmus
conciliētis conciliārētis
concilient conciliārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
conciliaverim conciliavissem
conciliaverīs conciliavissēs
conciliaverit conciliavisset
conciliaverīmus conciliavissēmus
conciliaverītis conciliavissētis
conciliaverint conciliavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
concilior conciliabar conciliābor
conciliāris (conciliāre) conciliabāris (conciliabāre) conciliāberis (conciliābere)
conciliātur conciliabātur conciliābitur
conciliāmur conciliabāmur conciliābimur
conciliāminī conciliabāminī conciliābiminī
conciliāntur conciliabantur conciliābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
conciliatus sum conciliatus eram conciliatus erō
conciliatus es conciliatus erās conciliatus eris
conciliatus est conciliatus erat conciliatus erit
conciliati sumus conciliati erāmus conciliati erimus
conciliati estis conciliati erātis conciliati eritis
conciliati sunt conciliati erant conciliati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
concilier conciliārer
conciliēris (conciliēre) conciliārēris (conciliārēre)
conciliētur conciliārētur
conciliēmur conciliārēmur
conciliēminī conciliārēminī
concilientur conciliārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
conciliatus sim conciliatus essem
conciliatus sīs conciliatus essēs
conciliatus sit conciliatus esset
conciliati sīmus conciliati essēmus
conciliati sītis conciliati essētis
conciliati sint conciliati essent