banlèga
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin médiéval banleuca
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
banlèga \banˈlɛɣo̞\ |
banlègas \banˈlɛɣo̞s\ |
banlèga (graphie normalisée) [banˈlɛɣo̞] féminin
Variantes dialectales[modifier le wikicode]
- banlega (limousin)
Prononciation[modifier le wikicode]
- languedocien : [banˈlɛɣo̞]
- provençal maritime, rhodanien : [bãⁿˈlɛgo̞]
- France (Béarn) : écouter « banlèga [Prononciation ?] »
Références[modifier le wikicode]
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2