beajourien

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté beajour beajourien beajourion
Adoucissante veajour veajourien veajourion
Durcissante peajour peajourien peajourion

beajourien \be.a.ˈʒu.rjɛn\ masculin

  1. Pluriel de beajour.
    • Dilun, un treñ marc’hadourezh o tont eus Paris, e-kreiz ar vougenn, a voe diarbennet e Versailh gant un treñ beajourien eus tro Paris hag a vruzunas ar gweturioù diwezhañ. — (An hentoù houarn gwechall, Arvor, no 113, 14 mars 1943, page 2)
      Lundi, un train de marchandises venant de Paris, en plein brouillard, fut heurté par un train de voyageurs qui pulvérisa les derniers wagons.
    • An treñ a erruas. Eur cʼhombod hep re a veajourien o doa kavet. — (Abeozen, Hervelina Geraouell, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 81)
      Le train arriva. Ils avaient trouvé un compartiment sans trop de voyageurs.
    • […], « daoust ha nacʼh a reot e vezecʼh o tagañ ar veajourien war an hentoù pan emañ dirazocʼh frouezh ho laeroñsioù » ? — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 70)
      […], « est-ce que vous nierez que vous agressiez les voyageurs sur les chemins alors que le fruit de vos larcins se trouve devant vous » ?
    • Bez’ ez omp un tamm ’vel beajourien chomet war ar c’hae en ti-gar : gwelet hon eus hor mignoned o vont kuit, hag emaomp aze hon-unan hep gellout lavaret petra int deuet da vezañ. — (Job an Irien, Kala-Goañv, in Ya!, no 437, 25 octobre 2013, page 9)