bruzunañ
Breton
Étymologie
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | bruzunañ |
Adoucissante | vruzunañ |
Durcissante | pruzunañ |
bruzunañ \bry.ˈzỹː.nã\ transitif ou intransitif (conjugaison)
- Émietter et s'émietter.
- (Se) briser en mille morceaux.
- Dilun,un treñ marc’hadourezh o tont eus Paris, e-kreiz ar vougenn, a voe diarbennet e Versailh gant un treñ beajourien eus tro Paris hag a vruzunas ar gweturioù diwezhañ. — (An hentoù houarn gwechall, Arvor, niv. 113, 14 Meurzh 1943, page 2)
- Lundi, un train de marchandises venant de Paris, en plein brouillard, fut heurté par un train de voyageurs qui pulvérisa les derniers wagons.
- Me a garfe terriñ, flastrañ, bruzunañ ar binioù-se. — (Roparz HemonLe modèle nom w pc est désuet. Supprimez-le de cette ligne, ou remplacez-le par le modèle w si un lien vers Wikipédia est nécessaire., Biniaouer ar glav hag an heol, in Al Liamm, niv. 18, Genver-Cʼhwevrer 1950, p. 27)
- J’aimerais casser, écraser, briser ce biniou en mille morceaux.
- Dilun,un treñ marc’hadourezh o tont eus Paris, e-kreiz ar vougenn, a voe diarbennet e Versailh gant un treñ beajourien eus tro Paris hag a vruzunas ar gweturioù diwezhañ. — (An hentoù houarn gwechall, Arvor, niv. 113, 14 Meurzh 1943, page 2)
- Modèle:informatique Fragmenter.
Variantes
Antonymes
Dérivés