chantar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 22 mai 2017 à 12:52 par Baltic Bot (discussion | contributions) (Retrait des liens interlangues qui sont maintenant gérés automatiquement par mw:Extension:Cognate.)

Ancien occitan

Étymologie

Du latin cantare. Le nom commun est un infinitif substantivé.

Verbe

chantar

  1. Chanter.
    • Amics Bernartz de Ventadorn,
      com vos podetz de chant sofrir,
      can aissi auzetz esbaudir
      lo rossinholet noih e jorn?
      Auyatz lo joi que demena!
      Tota noih chanta sotz la flor,
      melhs s’enten que vos en amor.
      — (Bernart de Ventadour, Amics Bernartz de Ventadorn)

Nom commun

chantar masculin

  1. Chant, poème.
    • Quan lo rius de la fontana
      S'esclarzis, si cum far sol,
      E par la flors aiglentina,
      El rossinholetz el ram
      Volf e refranh ez aplana
      Son dous chantar et afina,
      Dreitz es qu'ieu lo mieu refranba.
      — (Jaufré Rudel, Quan lo rius de la fontana)

Variantes

Occitan

Étymologie

Du latin cantare.

Verbe

chantar \Prononciation ?\

  1. (Limousin) Chanter.

Variantes dialectales