diganeomp
Breton
Étymologie
Forme de préposition
1re du sing. | diganin |
---|---|
2e du sing. | diganit |
3e du masc. sing. | digantañ |
3e du fém. sing. | diganti |
1re du plur. | diganimp |
2e du plur. | diganeocʼh |
3e du plur. | diganto |
Impersonnel | diganeor |
diganeomp \diɡãˈnɔ̃m(p)\
- Première personne du pluriel de la préposition digant.
- « [...]. Pep tra a zo da Zoue, ha Doue a c’hell goulenn diganeomp pep tra » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, page 41)
- « [...]. Tout est à Dieu, et Dieu peut tout nous demander »
- « [...]. Pep tra a zo da Zoue, ha Doue a c’hell goulenn diganeomp pep tra » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, page 41)