diganimp
Breton
Étymologie
Forme de préposition
1re du sing. | diganin |
---|---|
2e du sing. | diganit |
3e du masc. sing. | digantañ |
3e du fém. sing. | diganti |
1re du plur. | diganimp |
2e du plur. | diganeocʼh |
3e du plur. | diganto |
Impersonnel | diganeor |
diganimp \diɡãˈnĩm(p)\
- (Trégorrois) Première personne du pluriel de la préposition digant.
- « N’hallomp ket monet ac’hanen diouzhtu bete-gouzout o defe ar re all ezhomm sikour diganimp. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 61.)
- « Nous ne pouvons pas partir d’ici immédiatement de crainte que les autres n’aient besoin de notre aide. »
- « N’hallomp ket monet ac’hanen diouzhtu bete-gouzout o defe ar re all ezhomm sikour diganimp. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 61.)