Domitius

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Adjectif) De domus (« maison »).
(Nom propre et adjectif correspondant) Probablement apparenté à domito (« dompter »), fréquentatif de domo.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Domitius
Vocatif Domitie
Accusatif Domitium
Génitif Domitiī
Datif Domitiō
Ablatif Domitiō

Domitius \Prononciation ?\

  1. (Religion) Épithète, selon saint Augustin, d’une divinité qui installe la mariée chez son époux.
    • Cum mas et femina coniunguntur, adhibetur deus Iugatinus; sit hoc ferendum. Sed domum est ducenda quae nubit; adhibetur et deus Domiducus; ut in domo sit, adhibetur deus Domitius; ut maneat cum uiro, additur dea Manturna. — (Augustin, De civitate Dei, VI)
      Que le dieu Jugatinus préside à l’union des sexes, je le veux bien; mais il faut conduire l’épousée au toit conjugal, et voici le dieu Domiducus ; il faut l’y installer, voici le dieu Domitius ; et pour la retenir près de son mari, on appelle encore la déesse Manturna. — (trad.)

Nom propre [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif Domitius Domitiī
Vocatif Domitie Domitiī
Accusatif Domitium Domitiōs
Génitif Domitiī Domitiōrum
Datif Domitiō Domitiīs
Ablatif Domitiō Domitiīs

Domitius \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : Domitia)

  1. Patronyme d'une famille romaine qui comprend deux branche, les Calvini et les Ahenobarbi.
    • Domitius Aënobarbus.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • (Emploi adjectival) Lex Domitia de sacerdotiis.

Références[modifier le wikicode]