gramatika

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 4 juillet 2019 à 16:51 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Espéranto : Changement de modèle)
Voir aussi : gramátika

Espéranto

Étymologie

Adjectif composé de la racine gramatiko (« grammaire ») et de la terminaison -a (« adjectif ») .

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif gramatika
\ɡra.ma.ˈti.ka\
gramatikaj
\ɡra.ma.ˈti.kaj\
Accusatif gramatikan
\ɡra.ma.ˈti.kan\
gramatikajn
\ɡra.ma.ˈti.kajn\

gramatika \ɡra.ma.ˈti.ka\     composition de racines de l’ekzercaro §27-30

  1. Grammatical.
    • (Ekzercaro §27) … oni povas ankaŭ preni la tutan vorton, t. e. la radikon kune kun ĝia gramatika finiĝo
      ’'on peut aussi prendre tout le mot, c.-à-d. le radical ensemble avec sa terminaison grammaticale
    • (Ekzercaro §30) … per helpo de gramatikaj finiĝoj kaj aliaj vortoj (sufiksoj) … ’'
      … avec l’aide de terminaisons grammaticales et d’autres mots (suffixes) …

Apparentés étymologiques

Académique :

Autres :

Voir aussi

  • gramatiko sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Lituanien

Étymologie

Du latin grammatica.

Nom commun

gramatika \Prononciation ?\ féminin

  1. Grammaire.

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)

Déclinaison

À compléter.

Slovaque

Étymologie

Du latin grammatica.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif gramatika gramatiky
Génitif gramatiky gramatík
Datif gramatike gramatikám
Accusatif gramatiku gramatiky

Locatif gramatike gramatikách
Instrumental gramatikou gramatikami

gramatika \Prononciation ?\ féminin

  1. Grammaire.

Dérivés

Tchèque

Étymologie

Du latin grammatica.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif gramatika gramatiky
Génitif gramatiky gramatik
Datif gramatice gramatikám
Accusatif gramatiku gramatiky
Vocatif gramatiko gramatiky
Locatif gramatice gramatikách
Instrumental gramatikou gramatikami

gramatika \Prononciation ?\ féminin

  1. Grammaire.

Dérivés