gwelis

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Mutation Forme
Non muté gwelis
Adoucissante welis
Durcissante kwelis

gwelis \ˈɡɥeːlis\ \ˈɡweːlis\

  1. Première personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe gwelet/gwelout.
    • N’he gwelis ket nemeur e-pad ar goañv. — (Youenn Drezen, An dour en-dro dʼan inizi, Al Liamm, 1972, page 73)
      Je ne la vis guère pendant lʼété.
    • Un deiz mʼedon o vont dʼar bourk, va cʼhi dʼam heul evel an ordinal, e welis ur cʼhad vihan o treuziñ an hent dek paz dirak Fido. — (Anjela Duval, Eñvorennoù brezel (1939-1945), in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 902)
      Un jour, alors que jʼallais au bourg, mon chien me suivant comme dʼhabitude, je vis un petit lièvre traverser la route dix pas devant Fido.