incourant

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Français[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de courant, avec le préfixe in-.

Adjectif [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
Masculin incourant
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃\

incourants
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃\
Féminin incourante
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃t\
incourantes
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃t\

incourant \ɛ̃.ku.ʁɑ̃\

  1. (Commerce) Qui n’a pas de cours.

Dérivés[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Modifier la liste d’anagrammes

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun [modifier le wikicode]

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée incourant incouranter incourantst
Forme déclinée incourantere incourante incourantste

incourant \Prononciation ?\

  1. Peu courant.
    • (Commerce) incourante markt
      marché hors cote, le hors-cote
  2. Peu demandé.
    • een incourant artikel
      un article peu demandé

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 68,4 % des Flamands,
  • 84,7 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]