inrectus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Latin tardif) Dérivé de rectus, avec le préfixe in-.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif inrectus inrectă inrectum inrectī inrectae inrectă
Vocatif inrecte inrectă inrectum inrectī inrectae inrectă
Accusatif inrectum inrectăm inrectum inrectōs inrectās inrectă
Génitif inrectī inrectae inrectī inrectōrŭm inrectārŭm inrectōrŭm
Datif inrectō inrectae inrectō inrectīs inrectīs inrectīs
Ablatif inrectō inrectā inrectō inrectīs inrectīs inrectīs

indīrectus \Prononciation ?\

  1. Indirect, pas droit, tordu.
    • vulpinari dictum ab inrecto, seu intorto vulpium cursu.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  • « inrectus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage