intuíais

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe intuir
Indicatif	Présent	(yo) intuíais
		(tú) intuíais
		(vos) intuíais
		(él/ella/usted) intuíais
		(nosotros-as) intuíais
		(vosotros-as) intuíais
		(os) intuíais
		(ellos-as/ustedes) intuíais
	Imparfait	(yo) intuíais
		(tú) intuíais
		(vos) intuíais
		(él/ella/usted) intuíais
		(nosotros-as) intuíais
		(vosotros-as) intuíais
		(os) intuíais
		(ellos-as/ustedes) intuíais
	Passé simple	(yo) intuíais
		(tú) intuíais
		(vos) intuíais
		(él/ella/usted) intuíais
		(nosotros-as) intuíais
		(vosotros-as) intuíais
		(os) intuíais
		(ellos-as/ustedes) intuíais
	Futur simple	(yo) intuíais
		(tú) intuíais
		(vos) intuíais
		(él/ella/usted) intuíais
		(nosotros-as) intuíais
		(vosotros-as) intuíais
		(os) intuíais
		(ellos-as/ustedes) intuíais

intuíais \in.tuˈi.ais\

1. Deuxième personne du pluriel de l’imparfait de l’indicatif de intuir.

Prononciation

• Madrid : \in.tuˈi.ais\
• Séville : \iŋ.tuˈi.aih\
• Mexico, Bogota : \in.tuˈi.(ai)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \iŋ.tuˈi.aih\
• Montevideo, Buenos Aires : \in.tuˈi.ais\