kantolor
Breton
Étymologie
- Du vieux breton cantoiler.
- → voir kantol et -or.
- Du moyen breton cantoeller[1].
- À comparer avec les mots cannwyllyr en gallois, cantolor en cornique, coinnleoir en gaélique irlandais.
Nom commun
kantolor \kãnˈtoːlɔr\ masculin (pluriel : kantolorioù)
- Chandelier.
- Derc’hel a rae en e zorn kleiz ur c’hantolor bihan gant div c’houlaouenn-goar war enaou. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 33.)
- Il tenait à la main gauche un petit chandelier dont les deux chandelles étaient allumées.
- Derc’hel a rae en e zorn kleiz ur c’hantolor bihan gant div c’houlaouenn-goar war enaou. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 33.)
- (Sens figuré) & Modèle:plais vaurien, garnement.
Variantes orthographiques
Dérivés
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499