kargañ
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | kargañ |
Adoucissante | gargañ |
Spirante | cʼhargañ |
kargañ \ˈkarɡã\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale karg- (pronominal : en em gargañ)
- Accabler, charger.
- Charger (fardeau).
- Charger (fusil, etc.).
- Ma ne deuje den war hor lerc’h, n’hor boa nemet kargañ adarre ha tennañ a-nevez pa gavjemp ar soudarded e beg hor fuzuilh. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 204)
- Si personne ne nous suivait, nous n’aurions qu’à recharger et tirer à nouveau quand les soldats se présenteraient au bout de notre fusil.
- Ma ne deuje den war hor lerc’h, n’hor boa nemet kargañ adarre ha tennañ a-nevez pa gavjemp ar soudarded e beg hor fuzuilh. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 204)
- Charger (mission).
- Emplir, remplir.
- Cʼhwevrer da gargañ an toufleziou, ha meurz da secʼhañ anezo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 322)
- À février de remplir les fossés et à mars de les assécher.
- Cʼhwevrer da gargañ an toufleziou, ha meurz da secʼhañ anezo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 322)
Variantes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]