kelenner
Breton
Étymologie
- Dérivé de kelenn, avec le suffixe -er.
- Mentionné en moyen breton dans le Catholicon sous la forme quelenner.
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kelenner | kelennerien |
Adoucissante | gelenner | gelennerien |
Spirante | cʼhelenner | cʼhelennerien |
kelenner \keˈlɛnːɛʁ\ masculin (pluriel : kelennerien \kelɛˈneːʁjɛ̃n\, kelennerion) ; (féminin : kelennerez)