kneu
Néerlandais[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Attesté depuis 1655; dérive d'un verbe moyen néerlandais onomatopéique cneuteren, cnoteren ('gazouiller'). [1]
Nom commun [modifier le wikicode]
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | kneu | kneuen |
Diminutif | kneutje | kneutjes |
kneu \knø\ féminin/masculin
Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]
- En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
- 33,6 % des Flamands,
- 32,5 % des Néerlandais.
Prononciation[modifier le wikicode]
- (Région à préciser) : écouter « kneu [knø] »
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Etymologiebank
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]