meditabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de meditor, avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	meditabundus	meditabundă	meditabundum	meditabundī	meditabundae	meditabundă
Vocatif	meditabunde	meditabundă	meditabundum	meditabundī	meditabundae	meditabundă
Accusatif	meditabundum	meditabundăm	meditabundum	meditabundōs	meditabundās	meditabundă
Génitif	meditabundī	meditabundae	meditabundī	meditabundōrŭm	meditabundārŭm	meditabundōrŭm
Datif	meditabundō	meditabundae	meditabundō	meditabundīs	meditabundīs	meditabundīs
Ablatif	meditabundō	meditabundā	meditabundō	meditabundīs	meditabundīs	meditabundīs

meditabundus \Prononciation ?\

1. Méditant, qui médite profondément.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « meditabundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage