naturau

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Ancien occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin naturalis.

Adjectif [modifier le wikicode]

naturau masculin

  1. Naturel.
    • Esegon trobar naturau
      Port la peira e l'esca e·l fozill,
      Mas menut trobador bergau
      Entrebesquill
      Me torno mon chant en badau
      E·n fan gratill.
      — (Marcabrun, Lo vers comens cant vei del fau ( transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 134))

Occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin naturalis.

Adjectif [modifier le wikicode]

Nombre Singulier Pluriel
Masculin naturau
[Prononciation ?]
naturaus
[Prononciation ?]
Féminin naturala
[Prononciation ?]
naturalas
[Prononciation ?]

naturau (graphie normalisée)

  1. (Limousin) (Provençal) Naturel.


naturau (graphie normalisée) masculin et féminin identiques

  1. (Gascon) Naturel.

Variantes dialectales[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]