praecipito

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dénominal de praeceps (« la tête la première »).

Verbe [modifier le wikicode]

praecipitō, infinitif : praecipitāre, parfait : praecipitāvī, supin : praecipitātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Précipiter, aller tête baissée.
    • cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit — (Cic. Ac. 2, 21, 68)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes[modifier le wikicode]

  • proruo (« se ruer en avant »)

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]