ruzie

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 18 juin 2019 à 19:30 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Néerlandais : Ajout du taux de reconnaissance)

Breton

Forme de verbe

ruzie \ˈryzje\

  1. Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe ruziañ/ruziñ.

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom ruzie ruzies
Diminutif ruzietje ruzietjes

ruzie \Prononciation ?\ féminin

  1. Dispute, querelle.
    • met iemand ruzie zoeken
      chercer des noises à quelqu’un, chercher noise à quelqu’un

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,6 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]