silenta

Espéranto

Étymologie

Adjectif composé de la racine silenti (« setaire ») et de la terminaison -a (« adjectif ») .

Adjectif

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	silenta \si.ˈlen.ta\	silentaj \si.ˈlen.taj\
Accusatif	silentan \si.ˈlen.tan\	silentajn \si.ˈlen.tajn\

silenta \si.ˈlen.ta\    composition de racines de l’Antaŭparolo

1. Silencieux, tacite.
   • (Antaŭparolo) tiujn tri verkojn, kiuj laŭ silenta interkonsento de ĉiuj esperantistoj jam de longe fariĝis fundamento por Esperanto

     ces trois ouvrages, qui, selon, un consensus tacite de tous les espérantistes, est devenu depuis déjà longtemps, un fondement pour l’Espéranto

Prononciation

• Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « silenta [Prononciation ?] »
• France (Toulouse) : écouter « silenta [Prononciation ?] »

Références

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• silenta sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• silenta sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition silenta présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1 et R2  de l’Akademio de Esperanto).