telefonet

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

telefonet \te.le.ˈfɔ̃ː.net\

  1. Participe passé du verbe telefoniñ.
  2. Troisième personne du singulier de l’impératif du verbe telefoniñ.

Occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de telefòn, avec le suffixe -et.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
telefonet
\teleˈfunet\
telefonets
\teleˈfunet͡s\

telefonet \teleˈfunet\ masculin (graphie normalisée)

  1. (Téléphonie) Téléphone mobile.
    • Me damne, lo telefonet, ont l’aurai fotut ! Sustot que l’ai pas brancat. Es pas dins las pòchas. — (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004)
      Dieu me damne, le téléphone portable, où je l’aurai foutu ! Surtout que je ne l’ai pas branché. Il n’est pas dans les poches.

Synonymes[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]