unanderenn

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(1931)[1] De unander (« singulier ») avec le suffixe -enn.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
unanderenn unanderennoù

unanderenn \y.nãn.ˈdeː.rɛn\ féminin

  1. (Grammaire) Singulatif.
    • An holl anvioù-se a zo gwregel, « unanderennoù » a vez graet anezho. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Éditions Al Liamm, 1976, page 215)
      Tous ces noms sont féminins, on les appelle « singulatifs ».
    • Un anv en unanderenn a cʼhaller sellout outañ evel ouzh un anv unan gwregel. — (Roparz Hemon, Yezhadur berr ar brezhoneg, Al Liamm, 1979, page 47)
      On peut considérer un nom au singulatif comme un nom singulier féminin.
    • Implijet e vez an unanderenn en -enn evit un elfenn eus ur strollad ma vez heñvel pe damheñvel an holl elfennoù ennañ : blev, ur vlevenn ; bili, ur vilienn ; sivi, ur sivienn. — (Yann Gerven, Kentel Yann Gerven - Sevel un unanderenn gant penn– pe pezh–, in Ya !, no 381, 28 septembre 2012, page 8)
      On utilise le singulatif en -enn pour un élément d’un groupe dont tous les éléments sont semblables ou presque : blev, ur vlevenn ; bili, ur vilienn ; sivi, ur sivienn.

Références[modifier le wikicode]

  1. François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages