unulingvano

Espéranto

De unu (« un »), lingvo (« langue ») et -an- (« membre, habitant »).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	unulingvano \u.nu.lin.'ɡva.no\	unulingvanoj \u.nu.lin.'ɡva.noj\
Accusatif	unulingvanon \u.nu.lin.'ɡva.non\	unulingvanojn \u.nu.lin.'ɡva.nojn\

unulingvano \u.nu.lin.ˈɡva.no\

Unilingue, monolingue, personne qui parle une seule langue.
- Li parolas neniun fremdan lingvon, li estas unulingvano.
  Il ne parle aucune langue étrangère, il est unilingue.