vigil
Français
Étymologie
- Du latin vigil.
Adjectif
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | vigil \vi.ʒil\
|
vigils \vi.ʒil\ |
Féminin | vigile \vi.ʒil\ |
vigiles \vi.ʒil\ |
vigil masculin
- Modèle:archaïque Variante archaïque de la forme adjectivale masculine vigile [1] [2] [3] [4].
- Coma vigil [1].
Références
- [1] : Reverso (dictionnaire.reverso.net), Synapse, Softissimo, 2007 → consulter cet ouvrage
- [2] : Dictionnaire Mediadico, 1987-2010 → consulter cet ouvrage
- [3] : Alexandria, 2009 Memodata, dictionnaire.sensagent.com, (vigil)
- [4] : « vigil », Larousse.fr, Éditions Larousse
Anglais
Étymologie
- Du latin vigilia (« veille »).
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vigil \Prononciation ?\ |
vigils \Prononciation ?\ |
vigil
Voir aussi
- vigil sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Latin
Étymologie
- Avec alternance vocalique du radical, de vegeo (« être vaillant ») avec le suffixe -il.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | vĭgĭl | vĭgĭl | vĭgĭl | vĭgĭlēs | vĭgĭlēs | vĭgĭlia |
Vocatif | vĭgĭl | vĭgĭl | vĭgĭl | vĭgĭlēs | vĭgĭlēs | vĭgĭlia |
Accusatif | vĭgĭlem | vĭgĭlem | vĭgĭl | vĭgĭlēs | vĭgĭlēs | vĭgĭlia |
Génitif | vĭgĭlis | vĭgĭlis | vĭgĭlis | vĭgĭlium | vĭgĭlium | vĭgĭlium |
Datif | vĭgĭlī | vĭgĭlī | vĭgĭlī | vĭgĭlibus | vĭgĭlibus | vĭgĭlibus |
Ablatif | vĭgĭlī | vĭgĭlī | vĭgĭlī | vĭgĭlibus | vĭgĭlibus | vĭgĭlibus |
vĭgĭl \Prononciation ?\
- Vigilant, qui veille, qui ne dort pas.
Dérivés
- vigiles, gardien
- vigiliarum, tour de guet
- vigilo, veiller
Références
- « vigil », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage