welmarú
Kotava[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | welmarú | welmaruyú | welmarutú |
2e du sing. | welmarul | welmaruyul | welmarutul |
3e du sing. | welmarur | welmaruyur | welmarutur |
1re du plur. | welmarut | welmaruyut | welmarutut |
2e du plur. | welmaruc | welmaruyuc | welmarutuc |
3e du plur. | welmarud | welmaruyud | welmarutud |
4e du plur. | welmaruv | welmaruyuv | welmarutuv |
voir Conjugaison en kotava |
welmarú \wɛlmaˈru\ ou \welmaˈru\ intransitif
Prononciation[modifier le wikicode]
- France : écouter « welmarú [wɛlma'ru] »
Références[modifier le wikicode]
- Staren Fetcey, Verbe -arú et verbes composés, novembre 2017, 8 pages