προσήλυτος

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Grec[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien προσήλυτος, prosêlutos

Adjectif [modifier le wikicode]

προσήλυτος, prosilitos \Prononciation ?\

  1. (Religion) Prosélyte.

Grec ancien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Voir προσελαύνω, proselaúnô (« conduire ») et ἔρχομαι, érkhomai (« aller, venir »), dont le parfait indicatif est ἐλήλυθα.

Adjectif [modifier le wikicode]

προσήλυτος, prosêlutos *\Prononciation ?\ masculin

  1. Passant, sortant ou arrivant, étranger.
    • καὶ ἀγαπήσετε τὸν προσήλυτον· προσήλυτοι γὰρ ἦτε ἐν γῇ Αἰγύπτῳ — (Δευτερονόμιον)
      Aimez donc aussi les étrangers, parce que vous l’avez été vous-mêmes dans l’Egypte. — (traduction)
  2. (Religion) Prosélyte.
    • καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα — (Πράξεις των Αποστόλων)
      Cette proposition plut à toute l’assemblée. Ils élurent Étienne, homme plein de foi et d’Esprit-Saint, Philippe, Prochore, Nicanor, Timon, Parménas, et Nicolas, prosélyte d’Antioche. — (traduction)

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]