αμάρτημα
: ἁμάρτημα
Grec[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien ἁμάρτημα, hamártêma (« faute ») dérivé de ἁμαρτάνω, hamartánô (« dévier, errer, se tromper »).
Nom commun [modifier le wikicode]
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | το | αμάρτημα | τα | αμαρτήματα |
| Génitif | του | αμαρτήματος | των | αμαρτημάτων |
| Accusatif | το | αμάρτημα | τα | αμαρτήματα |
| Vocatif | αμάρτημα | αμαρτήματα | ||
αμάρτημα, amártima \Prononciation ?\ neutre
- Faute.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Religion) Péché.
- επτά θανάσιμα αμαρτήματα, les sept péchés capitaux.
- Προπατορικό αμάρτημα, le péché originel.
Voir aussi[modifier le wikicode]
- Προπατορικό αμάρτημα sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec)
Références[modifier le wikicode]
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (αμάρτημα)