κλίτος
Grec[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien κλίτος, klítos (« pente, côte, côté ») avec, pour le nom commun, évolution de sens de « côté, bas-côté » vers « nef latérale, nef ».
Adjectif [modifier le wikicode]
κλίτος, klítos \Prononciation ?\
- (Grammaire) Décliné.
- Tο άρθρο, το ουσιαστικό, το επίθετο, η αντωνυμία, το ρήμα και η μετοχή λέγονται κλιτά μέρη του λόγου.
Nom commun [modifier le wikicode]
κλίτος, klítos \Prononciation ?\ neutre
- (Architecture) Nef.
- το κλίτος μπροστά από το ιερό το οποίο είναι κάθετο προς τα υπόλοιπα.
Références[modifier le wikicode]
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (κλίτος)
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
κλίτος, klítos *\Prononciation ?\ neutre
- (Rare) Inclinaison, pente.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
- Grec : κλίτος
Références[modifier le wikicode]
- « κλίτος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage