anken

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du moyen breton anquen[1], apparenté au gallois angen, (« nécessité »), à l'irlandais écen de même sens : viendrait d'un proto-celtique ank-enn, dont on peut rapprocher le grec ἀνάγκη, (« nécessité »), et peut-être le latin nec-esse[2].

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
anken ankenioù

anken \ˈãŋ.kɛn\ féminin

  1. Angoisse.
    • Anken am ren,
      Ankou am doug ;
      Anken gant he fenn,
      Ankou war e choug.
      Ankou hag Anken
      a zo va lezenn.
      — (Tanguy Malmanche, Gurvan ar marc’heg estrañjour, Al Liamm, 1975, page 27)
      L’angoisse me dirige, la mort me porte ; l’angoisse avec sa tête, la mort sur son dos. La mort et l’angoisse sont ma loi.
  2. (local) Envie.
  3. (local) Faim.

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]