arruout
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
arruout \a.ˈryː.ut\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale arru-
- Arriver (dans un endroit).
- Arruout a ra en palez ar roue. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 166)
- Il arrive au palais du roi.
- Arruout a ra en palez ar roue. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 166)
- Advenir, arriver.
- Arruout a reas ar pez a dlee arruout: [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, page 39)
- Il arriva ce quʼil devait arriver : [...]..
- Arruout a reas ar pez a dlee arruout: [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, page 39)
Synonymes[modifier le wikicode]
- erruout, degouezhout, en em gavout
- erruout, cʼhoarvezout, darvezout, degouezhout, en em gavout
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 75b